Eboniotowe marzenie i o pęcherznicy jeszcze słów kilka....

Za sprawą konszachtów z Anią ( tą od narty:-))) spełniło się moje malutkie marzenie- weszłam w posiadanie starego ebonitowego aparatu telefonicznego.

A było to tak: w trakcie spotkania Ania zapytała się, czy nie byłabym zainteresowana meblami z lat 60tych, bo znajoma likwiduje mieszkanie: okrągły stół, trzydrzwiowa szafa, kredens... oczywiście byłam... umówiłyśmy się więc, dograłam małżonka z dużym autem i pojechałyśmy...
Panowie zajęli się meblami ( niestety szafy nie dali rady, ale kredens i stół jest już u mnie, jak przyjdzie ich  czas przemian będę pokazywać) a my z Anią zaczęłyśmy buszować wśród pozostawionych jeszcze staroci.
No i wypatrzyłam tego staruszka, który miał zostać na pastwę losu, bo właścicielka nie zamierzała go zabierać....
I oto jest, w całej swej czarnej krasie, może niezbyt fotogeniczny ( zdjęcia czarnych przedmiotów zawsze były dla mnie wyzwaniem...) ale MÓJ!!!!

Jeszcze kilka takich skarbeczków wyłowiłam, podobnie Ania, a właścielka- bardzo elegancka pani- tylko się na nas czasem dziwnie patrzyła, jak zachwycałyśmy się kolejnym znaleziskiem....czyli dla niej śmieciem....

A żeby nie było tylko czarno, wrócę  na chwilę do pęcherznic, o których pisałam TU.
Jeśli ktoś się jeszcze do nich  nie przekonał , to może teraz: oto pęcherznica Diabolo po przekwitnięciu:

Dla jasności- nie jest to ta sama gałązka , która była z kwieciem:-))) Zerwałam następną, już z owockami.
Czyż nie jest zachwycająca???

Nie wiem nawet czy teraz nie jest jeszcze piękniejsza niż podczas kwitnienia:

Naprawdę warto mieć w ogrodzie!!! ( i w wazonie;-))


A na koniec- róże! czyli klasyka  bukietowa. Ponieważ szkoda mi ich na tych deszczach, ścięłam kilka dorodnych gałązek:

Lawendę ścinam sukcesywnie, jest nieco mniej aromatyczna przez te deszcze...
Dzisiaj chyba będzie troszkę lepiej, bo po wielkim deszczu wyszło słoneczko, zdąży wyschnąć i wieczorkiem może dwa wianki powstaną...

Chyba kiełkuje mi pomysł na candy....

całuski weekendowe

ystin

♥