Moi mili zaglądacze:

wtorek, 20 sierpnia 2013

wspominkowo

Wpadło mi ostatnio w ręce zdjęcie z naszego małżeńskiego pokoju w akademiku, w Poznaniu  na Dożynkowej.
Widać na nim wyraźnie, że zacięcie do zmian wnętrzarskich miałam już dawno:



Wszystkie meble zostały pomalowane na biało- łącznie z wbudowanymi w ścianę szafami.
Uszyłam zasłonki i narzutę z materiału w zielone kwadraty, jedna z szafek dostała drzwi oklejone korkiem ( cóż za awangarda!!) a w dużej puszcze zamieszkały przybory kuchenne- i teraz tak jest modnie- prawda?
Na całej ścianie po drugiej stronie przykleiliśmy fototapetę z jesiennym parkiem , kamiennym mostkiem .... ach to były czasy♥♥♥

Powiem Wam nieskromnie, że ten pokój robił wrażenie na każdym kto wchodził, bo wyglądał jak w miarę normalne mieszkanie, nie akademicka zbieraninka...

Ale nie tylko o tym chciałam Wam pisać.
Na zdjęciu tym widać kilka drobiazgów, które towarzyszą mi do tej pory:

Nieśmiertelne butelki:

Bo właśnie w czasie studiów zaczęłam je zbierać, a pierwsze były te dwie:
 ( to nasi znajomi, nie mam zgody na pokazywanie ich twarzy, wiec je rozmyłam troszkę)
ktoś zostawił je w we wspólnej kuchni po imprezie i zachwyciły  mnie ich kształty.

Stare żołnierskie pojemniki wiszą obecnie w wiatrołapie: ( na zdjęciu z prawej strony lustra...)


a w sypialni mam pudełka, które dostałam od współlokatorek ( na drugim roku,  jeszcze przed ślubem)  na imienieniny. Na zdjęciu  z pokoju ich nie widać, bo zasłania je reklamówka ( wnęka szafki pod oknem ) ale ja wiem, że tam są:




Żałuję tylko , że w trakcie wszystkich  naszych późniejszych przeprowadzek gdzieś zaginęło to 8-kątne lustro... nie mam pojęcia co z nim się stało....


Ciekawe też co zrobiono potem z naszymi meblami.... generalnie nie wolno było ich malować, ale myśmy się nie pytali... widocznie musiało się podobać, bo kierowniczka nigdy nam nic nie powiedziała...

Beztroskie czasy♥

Ależ się rozżewniłam wspominkowo... aż się łezka w oku....

 
ystin
 ♥

40 komentarzy:

  1. Moja droga ale mnie w czasie przeniosłaś! Oj mam wspomnienia z Waszym pokojem! A gdzie zamieszkiwał Wasz szczur, który wlazł mi rano do łóżka i zrobił pobudkę? Chyba cały akademik słyszał jak soię darłam :-)Zawsze byłaś zdolna!!! A we wrześniu zjazd się szykuje. Buziaki

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szczurzyca... Pat... ona była jeszcze przed pokojem małżeńskim, jak mieszkaliśmy na drugim piętrze...
      niestety na zjazd nie dam rady:-((

      Usuń
  2. Pierwsze co mi wpadło do oka to te "znajome" butelki :)
    Oj masz kobieto rękę do wnętrz!

    OdpowiedzUsuń
  3. fajny post! pozdrawiam z Poznania!

    OdpowiedzUsuń
  4. justyś - se ne wrati :
    a czasy były piekne
    niczym na traktorze :)

    co do twoich talentó - to masz je od zawsze
    z niczego coś


    buziaki kochanie

    ps: najbardziej wpadły mi w oko adidaski heheheheheh

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. niezłe nie? chyba każdy wtedy takie miła... albo o takich marzył...czad!

      Usuń
  5. Cudna opowieść! Aż chyba sama polecę przeszukać archiwa ale niewiele mam dzisiaj z młodzieńczych, studenckich czasów:) Historia moich szpargałów zaczęła się dość niedawno:) Pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, wtedy jakoś człowiek nie przywiazywał wagi do takich pamiątek....

      Usuń
  6. Każdy chyba z sentymentem wraca do minionych lat,które były niezapomniane :) Ja także zaczęłam zbierać różne butelachy jeszcze w liceum.Niestety część gdzieś się zapodziała,część musiałam wyrzucić.Zostało tylko kilka.
    A twoja kolekcja jest imponująca!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. jakoś tak sie mnie trzymału te butelki- i zawsze znalazłam dla nich miejsce w kolejnych mieszkaniach....

      Usuń
  7. Bosko po prostu! I te zasłonki, rewelacyjne. Moi rodzice w latach 80'-90' mieli białe meble, więc chyba mi się to jakoś rzuciło :) pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
  8. Gdyby nie podpis, że to lata 93-95 (i jamnik pod lustrem!), pomyślałabym, że to całkiem współczesny pokój, wniosek narzuca się sam: tworzysz ponadczasowe aranżacje! A to dobrze ;) Załączam kolejne pozdrowienia z Poznania!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jamnik to była nasza duma w tamtych czasach;-))

      Usuń
  9. Ja też , gdyby nie podpis pomyślałabym,że to współczesne mieszkanko ;-)

    OdpowiedzUsuń
  10. aaaaaaaaaaleeeeeee fajnie mieliiiiiiścieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!! łoł.......
    tak , czasy młode.....ech.....ale zapędy zawsze zostają, i to w Twoim przypadku się chwali........no i miałam przy okazji Twojego blogu moją małą retrospekcję swoich czasów....młodych czasów...echhhhhhh......

    OdpowiedzUsuń
  11. znaczy wyprzedziłaś epokę i tak Ci zostało:) Dobrze, że nie montowałaś się w BRW albo co innego mając przestrzenie do wykorzystania- czego oczywiście zazdroszczę:(

    OdpowiedzUsuń
  12. super! Nigdy bym nie pomyślała,że to akademik :)

    OdpowiedzUsuń
  13. A ja podziwiam, że takie zdjęcie posiadasz, nie wspomnę o wspominkach ;) Oczywiście klimat i mi się udzielił. Przypomniały mi się moje pierwsze własne kąty i imprezy w nich urządzane...tradycyjnie, te najlepsze odbywały się w kuchni :)
    Buziaki!

    OdpowiedzUsuń
  14. hihih..ja pierwszy raz swoje mebla na biało pomalowałam 24lata temu:))))))a butelki te same?????hihihi

    OdpowiedzUsuń
  15. Fajne wspominki, ja będąc po pierwszym roku studiów dostałam wilczy bilet z domu. Z 6 workami (od śmieci) swoich rzeczy i niecałymi 50 złotymi w kieszeni, wyruszyłam w świat. Właściwie nie posiadam żadnych skarbów które miałam przed 21 rokiem życia. A kolekcję niebieskich butelek miałam wtedy całkiem już sporą.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. wiem, Kochana, wiem, ze nuia miałaś łatwo! ale tym bardziej mozesz byc z siebie dumna!!!

      Usuń
    2. Wilczy bilet z domu...skąd ja to znam? Ja takowy otrzymałam w wieku 20 lat!

      Usuń
  16. Jak to jednak rzeczy potrafią przetrwać, gdy się o nie dba :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Nie dziwię się, że pokój robił wrażenie, wyglądał super! Gratuluję pomysłow wnętrzarskich:) Zdolniacha! Miłe wspomnienia...

    OdpowiedzUsuń
  18. Justyś ♥ cudne wspomnienia, zawsze wiedziałam,że z wszystkiego potrafisz stworzyć prawdziwy, ciepły DOM z klimatem z ♥ i uśmiechem :-)
    ten ( powtórzę ) nie wyglada na pokój w akademiku raczej na przytulne, małe gniazdko :-))))młodej pary...
    całuję wieczornie i ściskam
    d.

    OdpowiedzUsuń
  19. No i widać, żeś zdolna już od młodości ;) czyli UTALENTOWANA, co się przekłada na współczesne aranżacje ;)

    OdpowiedzUsuń
  20. Ja nie mam takich wspominek i jak sięgnąć pamięcią to i wnętrzarskich zacięć też nigdy nie miałam, niestety!
    Ooooo ze starych czasów mam maskotki, teraz moje dzieci je uwielbiają - bo to mamy :)

    OdpowiedzUsuń
  21. ..Ja mam tez pare takich rzeczy,ktöre nie maja zadnej wartosci,ale dla mnie sa jak skarby:))
    Przywiozlam je w czesci do Niemiec,ale i mam je jeszcze w domu..I musza poprostu byc!!!
    Ja pamietam mialam bialo-czarne meble...Podloge przemalowalam na czarno...
    Pamietam kazdy szczegöl....och,co to byly za czasy....
    Pozdrawiam Cie serdecznie,milego dnia !!!:))

    OdpowiedzUsuń
  22. wspaniałe wspomnienia...i cudny blog:)
    uściski dla Ciebie i do następnego!

    OdpowiedzUsuń
  23. Z butelkami to ja miałam to samo!!Ostatnio jednak je ogarnęłam i zostawiłam te najbardziej pamiątkowe.fajnie,że trzymasz się swojego gustu a nie lecisz za czymś u kogoś wygląda pięknie,,a i tak jest to Ci obce:)

    OdpowiedzUsuń
  24. Wspaniałe porównanie i powrót do początków! Warto czasem zrobić taką retrospekcję. Jak pomyślę, to tez już wieki temu przerabiałam - malowaliśmy na biało namiętnie wielkie i małe kosze wiklinowe:).
    Justynko - walizki i taca pokazywane poprzednio są piękne. Myślę, że obecnie Wasz dom robi ogromne wrażenie na gościach, bo jest wspaniale urządzony i serce włozone w prace wygląda z każdego kątka! Buziaki serdeczne.

    OdpowiedzUsuń
  25. gdybym nie przeczytała wpisu, to powiedziałabym że to teraźniejsza sypialnia.. ;) świetna.. ;)))

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za Twój komentarz!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...